عملکرد سنسور تصویر دوربین مداربسته
از انواع سنسورهای دوربین مداربسته یا حسگرهای CMOS و CCD در ساخت دوربین‌های آنالوگ و دیجیتال استفاده می‌شود. اصطلاح CCD برگرفته از عبارت Charge Coupled Device و اصطلاح CMOS مخفف عبارت Complementary Metal Oxide Semiconductor است. تفاوت این دو در نحوه استفاده از نور دریافت شده و تبدیل آن به صورت سیگنال‌های الکتریکی است.
حسگرهای نوری دوربین مدار بسته از هزاران ردیف المان نیمه‌هادی بسیار کوچک و حساس به نور تشکیل شده‌اند که می‌توانند ذرات یا فوتون‌های نور را به بار الکتریکی تبدیل کنند. هرچه شدت نور تابیده شده بر این عناصر الکترونیکی ریز، بیشتر باشد، میزان الکتریسته تولید شده توسط آنها نیز بیشتر خواهد بود.
در دوربینمداربسته با حسگرهای CCD بار الکتریکی تولید شده در هر سلول باید به صورت تک به تک و ردیف به ردیف خوانده شود و قبل از آنکه حسگر بتواند آماده عکسبرداری بعدی شود باید تمام اطلاعات مربوط به عکس قبلی یعنی الکتریسیته حاصل از تابش نور تصویر قبلی از روی آن پاک شود برخلاف آن در حسگرهای CMOS اما، هر عنصر حساس به نور می‌تواند جداگانه خوانده شود زیرا دارای یک مختصات X و Y منحصر به فرد است که قابل آدرس‌دهی و خوانده شدن است.
در دوربینمداربسته با حسگرهای CCD بار الکتریکی تولید شده در هر سلول باید به صورت تک به تک و ردیف به ردیف خوانده شود و قبل از آنکه حسگر بتواند آماده عکسبرداری بعدی شود باید تمام اطلاعات مربوط به عکس قبلی یعنی الکتریسیته حاصل از تابش نور تصویر قبلی از روی آن پاک شود برخلاف آن در حسگرهای CMOS اما، هر عنصر حساس به نور می‌تواند جداگانه خوانده شود زیرا دارای یک مختصات X و Y منحصر به فرد است که قابل آدرس‌دهی و خوانده شدن است.
هر پیکسل در حسگرهای CMOS دارای چند ترانزیستور و المان نیمه‌هادی مرتبط است که در کنار آنها قرار می‌گیرد و بنابراین برخی از فوتون‌های نور به جای این که با سطح سلول‌های نورسنج برخورد کنند با این نیمه‌هادی‌ها برخورد کرده و به هدر می‌روند. بنابراین تجربه نشان داده است که حسگرهای CCD به دلیل سادگی ساختمان و عدم استفاده از المان‌های نیمه‌هادی اضافی، سیگنال شفاف‌تری تولید می‌کنند و به همین دلیل تصاویر ثبت‌شده توسط آنها شفاف‌تر است و کیفیت بیشتری دارد. در عوض حسگرهای CMOS به دلیل قابلیت آدرس دهی دقیق هر پیکسل دارای کاربردهای چند منظوره هستند و علاوه بر ثبت تصویر می‌توان از آنها برای نورسنجی، فوکوس اتوماتیک و کارهای دیگر مورد نیاز در حین عکاسی استفاده برد. بنابراین حسگرهای CMOS باهوش‌ترند و می‌توانند خیلی از عملیات پردازش تصویر را به جای واگذارکردن به پردازنده دوربین دیجیتال توسط خود انجام دهند. ضمن اینکه مصرف برق این سنسور تصویر ها ده‌ها برابر کمتر از حسگرهای CCD است.
نتیجه اینکه دوربین‌های مداربسته ساخته شده با حسگرهای CMOS سریع‌تر و مقرون به صرفه‌ترند و به دلیل خودکفا بودن حسگر برای برخی از عملیات پردازش تصویر نیاز کمتری به استفاده از قطعات الکترونیکی اضافی دارند و هزینه تمام شده دوربین و میانگین مصرف باتری آن کاهش می‌یابد.
در مجموع بنا به دلایل ذکر شده، فعلا با فناوری موجود دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای از سنسورهای CCD استفاده می‌کنند. اما در دوربین‌های دیجیتالی ارزان قیمت از سنسورهای CMOS بهره گرفته می‌شود. اگر در آینده فناوری به‌کار رفته در سنسورهای CMOS اصلاح شود، احتمالا با یک افت شدید در قیمت دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای و پیشرفت قابل ملاحظه در این وسایل روبرو خواهیم شد. تفاوت دوربین دیجیتال SLR با دوربین دیجیتال معمولی چیست؟
احتمالا اگر تاکنون مقالات و اخبار مربوط به دوربین‌های دیجیتال را خوانده یا شنیده باشید، اصطلاح SLR به گوشتان خورده است. کلمه SLR سرنام عبارت Single Lens Reflex است و دوربین‌های SLR اصطلاحا به دوربین‌هایی گفته می‌شود که از یک جفت عدسی و آینه، هم برای ثبت تصویر و هم برای دیدن و فوکوس کردن روی سوژه استفاده می‌کنند.
احتمالا اگر تاکنون مقالات و اخبار مربوط به دوربین‌های دیجیتال را خوانده یا شنیده باشید، اصطلاح SLR به گوشتان خورده است. کلمه SLR سرنام عبارت Single Lens Reflex است و دوربین‌های SLR اصطلاحا به دوربین‌هایی گفته می‌شود که از یک جفت عدسی و آینه، هم برای ثبت تصویر و هم برای دیدن و فوکوس کردن روی سوژه استفاده می‌کنند.
یک دوربین از نوع SLR ممکن است دیجیتال باشد یا نباشد. دوربین‌های دیجیتال SLR گاهی اوقات DSLR نامیده می‌شوند. چنانکه پیشتر گفتیم، در این دوربین‌ها به دلیل استفاده از سیستم اپتیکال، از منظره یاب معمولی نیز می‌توان در کنار صفحه نمایش LCD استفاده کرد. دوربین‌های SLR حرفه‌ای معمولا طوری طراحی شده‌اند که لنز دوربین به طور کامل قابل تعویض باشد. بنابراین در دوربین‌های DSLR تاکید چندانی روی میزان بزرگنمایی لنز یا همان مقدار x نیست زیرا دوربین SLR اصولا مستقل از لنزی که قرار است روی آن سوار شود طراحی می‌شوند.با این وجود اخیرا نسل جدیدی از دوربین‌های نیمه حرفه‌ای SLR به بازار آمده‌اند که مجهز به یک لنز زوم با قدرت بزرگنمایی مناسب و مکانیزم Single Lens Reflex هستند. در این دوربین‌های دیجیتال اگرچه لنز اصلی دوربین قابل جدا شدن از بدنه نیست اما عکاس می‌تواند با استفاده از یک قطعه جانبی به نام آداپتور، روی لنز دوربین لنزهای مبدل ( Converter Lens ) یا تکمیلی نصب کنند. این لنزهای تکمیلی در حقیقت قابلیت عکسبرداری زاویه باز ( wide ) یا زاویه بسته تله (tele) دوربین را افزایش می‌دهند. بعضی از دوربین‌های دیجیتالی که اصطلاحا به دوربین‌های
Ultra Zoom مشهور هستند ( به دلیل استفاده از لنز زوم قوی) مانند سری PowerShot Sx IS از کانن چنین قابلیتی دارند.
Ultra Zoom مشهور هستند ( به دلیل استفاده از لنز زوم قوی) مانند سری PowerShot Sx IS از کانن چنین قابلیتی دارند.
این دوربین‌ها را نمی‌توان یک SLR واقعی نامید ولی همان خصوصیات و ویژگی‌های اصلی دوربین‌های SLR را با قیمتی به مراتب ارزان‌تر در اختیار عکاس قرار می‌دهند.
مطالب مرتبط:
.
.
دوربین مداربسته HD-TVI چیست؟
مقایسه دوربین HD-TVI و HD-CVI
مقایسه دوربین HD-SDI و HD-TVI
تکنولوژی CCD در دوربین مداربسته چیست؟
تکنولوژی HD-SDI در دوربین مداربسته چیست؟
تکنولوژی AHD در دوربین مداربسته چیست؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.